خوابگاه جای عجیبی هست که یه سری آدم هم پیدا میشن که برای هر چیزی نظر میدن تا هر هر بخندن و زندگی اندوه بارشون رو راحت‌تر تحمل کنن و برای اینکار معمولا از مسخره کردن بقیه استفاده میکنن تا چسب دوستی‌شون رو با دوستاشون محکمتر کنن.
دلم میخواست زبان فارسی سخت رو نشونشون بدم، اما با چهره‌ای آرام و لبخندی بر لب و طمأنینه‌ی فراوان عبور کردم.
پ.ن: جدیدا هر آدم جدیدی رو که میبینم به این اشاره میکنه که من خیلی آرومم. آدم‌های جدید در موقعیت‌های کاملا متفاوت. من نمی خوام آروم به نظر برسم آقا، یعنی چی :/ من اعتراض دارم. چرا قیافه‌ام آروم به نظر میرسه.
- ۰۲/۰۹/۲۱