نوشته های قبلیم رو که خوندم حالت تهوع روحی بهم دست داد. همه رو تبدیل به پیش نویس کردم.
در نومیدی خاصی به سر میبرم.
دلم می خواد اپلای کنم ولی دلم اونم نمی خواد.
بلاتکلیف اعظمی هستم که الان مچاله شدن و زانوی غم بغل گرفتن رو دوست دارم.
فکر کنم بای دیفالت آدما روی ورژن غصه خوری و ناراحتی هستن، باید زحمت سوئیچ کردن رو مدهای دیگه رو خودشون بکشن که البته دیگه حالش رو ندارم.
- ۰۱/۰۳/۳۱